فهرست کتاب ” و این میثاق خداست “ |
صفحه | |||
خطبۀ پیامبر رحمت صَلی اللهُ عَلیه و آله در «غدیر خم» | 15 | |||
مقدمه | 87 | |||
فصل اول | ||||
«أَشْهَدُ أنَّ عَلِیًّا أمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ وَوَلِیُّ اللهِ» ، سومین شهادت اذان | 97 | |||
«1» | بهترین ذکر برای «شهادت ثالثه» | 100 | ||
«2» | وجوبِ «شهادت ثالثه» | 101 | ||
فصل دوم | ||||
فرمان به ادای شهادت ثالثه درحجّة الوداع و پس از آن و عملی ساختنِ این فرمان در همان سفر | 103 | |||
«1» | نگاهی به واژۀ «تبلیغ» | 106 | ||
«2» | نگاهی به واژۀ «شاهد» | 110 | ||
«3» | نگاهی به واژۀ «غایب» | 124 | ||
«4» | رسالتی که «شاهدان» باید آن را به «غایبان»، «تبلیغ» کنند | 126 | ||
«5» | «ادای قطعیِ شهادت به ولایت امیر مؤمنان سَلامُ الله عَلیه » در «حجّة الوداع» | 129 | ||
«6» | انطباق نتایج این بررسی و نتایج بررسیِ تحلیلی «آیۀ تبلیغ» | 132 | ||
«7» | بهترین زمان برای انجام وظیفۀ این «تبلیغ» | 134 | ||
فصل سوم | ||||
«آیۀ میثاق غدیر» و «ادای شهـادت ثالثه» به عنوان بخشی از «واقعۀ غدیر» | 135 | |||
«1» | مروری بر «آیۀ میٖثاق غدیر» | 141 | ||
«2» | مقطعِ اوّل : (( وَاݗذْكُرُوا نِعْمَةَ اݗللهِ عَلَیْكُمْ )) | 142 | ||
«1» | مخاطبان آیه | 142 | ||
«2» | ویژگیهای «ذکر » | 142 | ||
«3» | ویژگیهای نعمت | 145 | ||
الف: | یک نعمت، نعمتی ویژه و برای همیشه، نه نعمتهایی بی شمار | 145 | ||
ب: | نعمتی فقط برای مؤمنان | 146 | ||
ج: | نعمتی در دایرۀ اعتقادات، نه در دایرۀ احکام | 146 | ||
د: | نعمتی همیشگی و همگانی | 147 | ||
ه: | نعمت برای مؤمنانی که این نعمت را «ذکر» میکنند | 148 | ||
و: | نعمتی که جریانِ آن ، به «ذکر کردنِ» آن وابسته است | 148 | ||
ز: | وجوبِ شکرِ این نعمت | 150 | ||
ح: | مروری بر ویژگیهای این نعمت | 151 | ||
«3» | مقطعِ دوم : (( مِیثَاقَهُ اݗلَّـذِی وَاثَقَكُمْ بِهِ )) | 153 | ||
«1» | میثاق | 153 | ||
«2» | ذکر میثاق | 154 | ||
«3» | ویژگیهای این میثاق | 155 | ||
الف: | میثاقی بی مانند | 155 | ||
ب: | میثاقی که اخذ نشده و بلکه مواثقه شده است | 156 | ||
ج: | میثاقی با اقدام الهی | 156 | ||
د: | میثاقی همیشگی و همگانی | 157 | ||
ه: | گناه نقض این میثاق | 159 | ||
و: | مروری بر ویژگیهای این میثاق | 162 | ||
«4» | مقطعِ سوم : (( إِذْ قُـلْتُمْ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا )) | 163 | ||
«1» | اقرار رسمی و همگانیِ مؤمنان | 163 | ||
«2» | اقرار ، عملی در کنار میثاق | 167 | ||
«3» | همزمانیِ اعطای نعمت و مواثقۀ میثاق با اقرار | 170 | ||
«4» | «ادای شهادت», پس از این «اقرار» | 171 | ||
«5» | ویژگیهای این اقرار | 172 | ||
«5» | مقطعِ چهارم : (( اݗتَّــقُوا اݗللهَ إِنَّ اݗللهَ عَلِیمٌ بِذَاتِ اݗلصُّدُورِ )) | 173 | ||
«1» | هشدارِ مقطعِ پایانیِ آیه | 173 | ||
«2» | حرکتِ منافقان | 174 | ||
«3» | غافلگیر شدنِ منافقان | 176 | ||
«4» | فاصلۀ واقعه تا نزول آیه | 177 | ||
«5» | تصمیمهای خطرناک منافقان | 180 | ||
«6» | جدّی بودنِ این خطر | 181 | ||
«7» | خطری در ایام یأس کافران | 182 | ||
«8» | عدم حضور کافران در محیط نزول این آیات | 184 | ||
«9» | خبری برای دو آگاهی: مؤمنان از خطر ، مناڡݐقان از قدرت | 186 | ||
«10» | مروری بر نتیجهها | 187 | ||
«6» | بررسی نتیجهها و تحلیل آیه در یک نگاه | 188 | ||
«7» | «شهادت ثالثه» و «آیۀ میثاق غدیر» | 194 | ||
«8» | ادای شهادت ثالثه به عنوان بخشی از واقعۀ غدیر خُم | 195 | ||
فصل چهارم | ||||
فرمان به «ادای شهادت ثالثه» ، همیشه و در هر اذان، در «آیۀ میثاق غدیر» | 203 | |||
«1» | فرمان خُدا به ذکر کردن و «ذکر زبانی» | 205 | ||
«2» | عمومیت و اجرای استمراری فرمانِ «اذکروا» و نیز «ذکر زبانی» | 206 | ||
«3» | وابستگی «ذکر زبانی» به الفاطِݐ «ذکر» | 209 | ||
«4» | وضعیت ذکرِ نعمت و میثاق در کتاب خدا | 212 | ||
«5» | نعمت و میثاقی که باید ذکر شود | 217 | ||
«6» | نتایجِ حاصل از این بحثها | 217 | ||
فصل پنجم | ||||
(( اݗهْدِنَا اݗلصَّرَاطَ اݗلْمُسْتَقِیـمَ ))، یعنی : ادای شهادت ثالثه در هر نماز | 225 | |||
«1» | مروری گذرا بر سورۀ مبارکۀ حمد | 228 | ||
«2» | «آموزش» ، «اقرار» ، «میثاق» و «شهادت» برای توحید و نبوت و معاد ، در «سورۀ حمد» | 232 | ||
«3» | دلالتهای دیگری از نوعِ اقرار ، میثاق و شهادت در سورۀ حمد | 243 | ||
«1» | تنها یک صراط به نام «الصّراط الْمُستقیـم» | 243 | ||
«2» | معرّفیِ «الصّراط المستقیم» از راهِ نعمت | 246 | ||
«3» | معرّفیِ تنها نعمت خدا از راه نعمت داده شدگان و صراط آنان | 247 | ||
«4» | اعطای نعمت به دو گروه، یکی پس از دیگری | 251 | ||
«5» | «صراط الله» ، «صراطِ نعمت داده شدگان» | 253 | ||
«6» | «صراط الله» ، خودِ «نعمت داده شدگان» هستـند | 255 | ||
«7» | مرضات خداوند ، مرضات نعمت داده شدگان است | 262 | ||
«8» | اجٮݦݦݦݨݑماݣݣعی با ݣݣݣݣݣمحورݣݣݣݣىݫݫݫݫݫݫݭݭݭݔتِݡ (( اݗلَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ )) | 263 | ||
«9» | نعمت داده شدگان، اولیای مؤمنان | 269 | ||
«10» | دلالتهای طلب هدایت به «الصراط المستقیم» در این مقطع از سوره | 270 | ||
«4» | «اقرار» ، «میثاق» و «شهادت» برای ولایت نعمت داده شدگان ، در «سورۀ حمد» | 274 | ||
«5» | امیر مؤمنان حضرت «علی بن ابی طالبعَلیهما السَلام »، یکی از «نعمت داده شدگان» | 276 | ||
«6» | (( اݗهْدِنَا اݗلصَّرَاطَ اݗلْمُسْتَقِیمَ… )) یعنی «أشْهَدُ أنَّ عَلِیًّا وَلِیُّ اللهِ» | 283 | ||
«7» | تبلیغ ولایت مولی امیر مؤمنان سَلامُ الله عَلیه توسط شاهدان در هر نماز | 286 | ||
«8» | انطباق این نتایج بر نتایج آیۀ دیگری از کتاب خدا | 287 | ||
فصل ششم | ||||
امتناع از ادای این شهادت و یا مانع شدن از آن | 289 | |||
فهارس | ||||
فهرست آیات | 299 | |||
فهرست منابع | 313 |
برای کسب اطلاعات بیشتر و خرید کتاب اینجا کلیک نمایید